تقصیر خوבمونـﮧ
بعضے ها عـבבی نبوבنـב
و ما بـﮧ اشتباه آלּ ها رابـﮧ تواטּ رسانـבیم
دلـتــنـــگــی
هــدیــه مـی دهنــد
لطفـــا آتــش بــس اعــلام کــنید!
بــه خـــدا
تمــــامـ شــد
دلـــــــــــم...!

آنــجـا کــه روی تــخـتـه ســیـاه نــوشـتـنـد...
جــای خــالـی را بــایـد پــر کــرد...

دیدی که سخــــت نیســـــت
تنها بدون مــــــــــن ؟!
دیدی که صبح شد
شب ها بدون مـــــــــن !
این نبض زندگی بــــــــی وقفه می زند…
فرقی نمی کند
با مــــــن …بدون مــــــن…
دیــــــروز گر چه ســـــــخت
امروزم هم گذشت …!
طوری نمی شود
فردا بدون من
اینــجا کــه مـن هستــم ؛
هــر چنــد ســال
کــه ســاعــت را جــلو بکشــم ...
بــاز هــم قــرن هــا از تــو فــاصــله دارم ... !
تــو کِــی از مــن گــذشتــی ... ؟!
.



صدايت را که مي شنوم ..
دنيا را تعطيل مي كنم
مانند مغازه هاي دم اذان...!
دلم پُــــــــــر است
پُــــــــــر پُــــــــــر
آنقــــــدر که گاهی اضافه اش
از چشمانم می چـــــکد
تقصیـړ از ما כּیســت … بعضیـا څۅנݜۅכּ נڵݜۅכּ
مےڅۅاנ “یـاנﮚاړے” باݜـכּ ﭛݜت נړمستړاح عمـۅمـے !
صبح یعنی مست صدای تو
ظهر یعنی انتظار تو
عصر یعنی دلتنگم برای تو
شب یعنی یاد تو
و تو یعنی تمام لحظه های من