کبریتهای سوخته هم روزی درختان شادابی بودند,مانند

ما که روزگاری میخندیدیم قبل از انکه عشق روشنمان کند.

یکی ازم پرسید

منبع نوشته‌هات چیست

گفتم زیاد دور نیست

یک وجبی بغضــم

مـهـمــــ نـیـسـتـــ هـوا گـرمــــ بـاشـد یـا سـرد
مـنـ بـهـانـهـ مـیـگـیـرمـــــ و تــــ♥ــــو
دهـانـمـــ را بـا یـکــ بـوسـهـ بـبـنـد

بـے قـ ـرارم امشـ♥ـ ـب…

دلـ ـم آغـ♥ـوشـ ـت را مـےخـ ـواهد

تـ ـا در آن آرام و رام

گـ ـوش کنـ ـم به صـ ـداےقـ♥ـلـ ـبت

و زنـ ـدگے کنـ ـم

در هـ ـواے نفـ ـ♥ـس هـ ـایـ ـت

و عـ ـاشـ ـق تـ ـر شـ ـوم

و نـ ـفس هـ ـایـ ـم بـ ـه شـ ـمــ♥ ـاره بیـ ـفتنـد

و بےقـ ـرار تـ ـر شـ ـوم…

دلـ ـم مےخـ ـواهد بـ ـا ز تـ ـ♥ـو باشے

شریک لحظاتم

آنقدر دوستت دارم که :

لحظه‌های بی تو بودن

خاطرات با تو بودن را مرور می‌کنم

و لحظه‌های با تو بودن

برای لحظه‌های بی تو بودن

خاطره می‌سازم

و این چنین است که تــو

چه باشی و چه نباشی :

شریـک تمــام لحـظات من هـسـتی

من ماه تومیشوم

تومهتاب من باش

که ماه بی مهتاب زیبا نیست

تقصیر ما آدم ها نیست که سر حرفمان نمیمانیم

ما در زمینی زندگی میکنیم که ....

خودش روزی یک بار خودش را دور میزند

ﮔﺎﻫـــــﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻟـــــﻢ ﻫﻮﺱ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ . . .

دلـــم یک شــب ِآروم میخــــواد … بــا آهنگــــی رومــــــانتیک…

چنــــد تا شمــــــع … و یک عالمــــــه تــــو…

که بــه دنیــــا بگـــــــم … خــــداحـــــافـــــــظ …

دنیــای مــن کســــی ست…

که در آغـــــوشش جــان میدهــــم…

یعنـــی « تــــــــــ♥ــــــو »

      عشق

از بيان احساسات پاکم هراسي ندارم

مي نويسم هر آنچه را که در قلبم بارور شده است

نام تو را که تکرار مي کنم قلبم به يکباره مي لرزد

تو نمي داني که چقدر دوستت دارم

آغوش من فقط به اندازه تو جا دارد ...

این تمام لذت من است ...

وقتی با اصرار مرا می خوانی ...

وقتی با چشم های بسته گرمای نفسهایت را احساس می کنم ...

این روزها شب هایم از روزها روشن تر است ...

تو تمام انتظار هر روز منی

تا به تو برسم ...

من این انتظار عاشقانه را می پرستم ...

تمام روز انتظار تا تو بیایی ...

آغوش من فقط اندازه تو جا دارد ...

اگر خوب گوش کنی

این ضربان های تند و پی در پی قلبم را می شنوی

تو را فریاد می زنند ...

بودنت را دوست دارم.... وقتی مرا ...دربر میگیری ....و به آغوشت سفت... مرا می فشاری... وادارم می کنی که... به هیچ کس فکر نکنم ... ....... جز تو !!!..............

بـه خـــــودم قــول میدهـــــم کــــه فــــــــراموشــــت کـــــــنم

وقـــتی صـــبــح میشـــــــود تــو را کـه نـه …

ولــــــی !

قــــــــولم را فـــــــرامـــوش میکـــــــنم

قانعم به یادت…
پس یادت را از من نگیر که یادت مهربانترین تصویر دنیاست……

خیال تــــــو     

سلول  عاشقی ست    

که تکثیر  می شود    

و مـن    

محبوس  توامان  هزاران  تنهـــــایی.