آغوش من فقط به اندازه تو جا دارد ...

این تمام لذت من است ...

وقتی با اصرار مرا می خوانی ...

وقتی با چشم های بسته گرمای نفسهایت را احساس می کنم ...

این روزها شب هایم از روزها روشن تر است ...

تو تمام انتظار هر روز منی

تا به تو برسم ...

من این انتظار عاشقانه را می پرستم ...

تمام روز انتظار تا تو بیایی ...

آغوش من فقط اندازه تو جا دارد ...

اگر خوب گوش کنی

این ضربان های تند و پی در پی قلبم را می شنوی

تو را فریاد می زنند ...

بودنت را دوست دارم.... وقتی مرا ...دربر میگیری ....و به آغوشت سفت... مرا می فشاری... وادارم می کنی که... به هیچ کس فکر نکنم ... ....... جز تو !!!..............

بـه خـــــودم قــول میدهـــــم کــــه فــــــــراموشــــت کـــــــنم

وقـــتی صـــبــح میشـــــــود تــو را کـه نـه …

ولــــــی !

قــــــــولم را فـــــــرامـــوش میکـــــــنم

قانعم به یادت…
پس یادت را از من نگیر که یادت مهربانترین تصویر دنیاست……

خیال تــــــو     

سلول  عاشقی ست    

که تکثیر  می شود    

و مـن    

محبوس  توامان  هزاران  تنهـــــایی.    

عاشقی می کنم!

لـــــج می کنم!

بد اخلاق می شوم!

دست خودم نیست!

ساعت و زمان هم ندارد!

تــــــــو که نباشی

زندگی به کام من تلخ است ....

یه سؤال از دخترا؟؟
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
چرا شما دخترا نميتونيد وقتي يه پسر خوشگل از بغلتون رد ميشه بگيد جوووون داماد بابام ميشي؟؟؟

خــوب گوشاتو وا ڪُن بِِبین چی میگَم :

میگَم و میخَندم اما لــــــاس نِمیزَنـَـــم ...
مُودَبانه وَ با لَحن خوب جوابِتو میدَم اَما تیڪ نِمیخورَم ...
گَرم وُ صَمیمی هَستَم اَما هــــَـــرزه نیستَم ...
تَنهام ...
ساکِتم ...
هیچی نیستَم ...
حتی اونقَدري نيستَم کِه عاشـِـــــــــــــــقَم بِشی ...!
وَلي اين وَ بِِدونِ كِه مَن يِِه پسر سادِه سادِه م

ــــاخـــتــم تـــا دلـــــــخــــوشـــت کـــنـــم !!!

بـــدان کـــه بـــرگ بـــــرنــــده ات ســـادگـــیـــم نــــــبـــود !

دلــــــــــــــــــــــــــــــم بــــــــــــــــــــود لعنتــــــــــــــــــــــــــــــــــی !

من خدا را دارم، کوله بارم بر دوش

سفری می باید، سفری بی همراه

گم شدن تا ته تنهایی محض

سازکم با من گفت:

هر کجا لرزیدی، از سفر ترسیدی

تو بگو از ته دل من خدا را دارم

من و سازم چندیست که فقط با اوییم

انتظار...

خیابانی دراز...

کشیده شده تا نهایت طاقت من...

از کدام سو خواهی آمد؟؟؟

و مرا خواهی برد از سر چهار راه های غصه ...

در میان پیشامد های ناچیز و جنایاتی که تکرار می کنند خود را در پنهان بی آنکه آب از آب تکان بخورد...

دلم برای خیابان می سوزد...

می دانم...

نمی آیی !!!

مدت زیادی از تولد برادر ساکی کوچولو نگذشته بود . ساکی مدام اصرار می کرد به پدر و مادرش که با نوزاد جدید تنهایش بگذارند

پدر و مادر می ترسیدند ساکی هم مثل بیشتر بچه های چهار پنج ساله به برادرش حسودی کند و بخواهد به او آسیبی برساند . این بود که جوابشان همیشه نه بود . اما در رفتار ساکی هیچ نشانی از حسادت دیده نمی شد ، با نوزاد مهربان بود و اصرارش هم برای تنها ماندن با او روز به روز بیشتر می شد ،‌ بالاخره پدر و مادرش تصمیم گرفتند موافقت کنند .

ساکی با خوشحالی به اتاق نوزاد رفت و در را پشت سرش بست . امالای در باز مانده بود و پدر و مادر کنجکاوش می توانستند مخفیانه نگاه کنند و بشنوند . آنها ساکی کوچولو را دیدند که آهسته به طرف برادر کوچکترش رفت. صورتش را روی صورت او گذاشت و به آرامی گفت : نی نی کوچولو ، به من بگو خدا چه جوریه ؟ من داره یادم میره !